กล่าวกันว่าตั้งแต่ประมาณปี ค.ศ. 1950 นั้นมีพ่อครัวจากประเทศจีนมายังญี่ปุ่น
ทำให้อาหารจีนเริ่มเป็นที่รู้จักแพร่หลาย อาหารจีนจะมีการรับประทานเป็นอาหารที่หรูหราด้วย
แต่ชาวญี่ปุ่นมักจะทานอาหารจีนกันในชีวิตประจำ โดยพื้นฐานแล้วไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ต่าง
ก็ทานกันในครัวเรือน หรือร้านเฉพาะอาหารจีนและร้านสาขาย่อยต่าง ๆ เป็นต้น
ชาฮัง (ข้าวผัด) เป็นอาหารจีน ที่มีการนำข้าวมาผัดทาน ซึ่งกล่าวกันว่าเป็นรสชาติแบบบ้าน ๆ
ส่วนเกี๊ยวซ่าเป็นอาหารจีน ที่มีการนำเนื้อและผักมาห่อด้วยแป้ง ซึ่งโดยทั่วไปในประเทศจีน
จะนำมาต้มและทานเป็นเกี๊ยวน้ำ แต่ในประเทศญี่ปุ่นนิยมการนำเกี๊ยวซ่ามาทอดโดยไม่ต้ม
และทานเป็นเกี๊ยวซ่าทอด ในปัจจุบันอาหารจีนได้กลายเป็นอาหารหลักที่ประชากรส่วนใหญ่ชื่นชอบ

ราเม็งเป็นอาหารที่ญี่ปุ่นพัฒนาขึ้นมาเองอย่างเป็นเอกลักษณ์ และสามารถที่จะพูดได้ว่า
เป็นอาหารประจำชาติอย่างหนึ่ง นอกจากนี้ก็ยังมีซาลาเปาไส้หมูสับนึ่งที่มีเนื้อแป้งสีขาวนุ่ม
ห่อเนื้อเอาไว้ก็เป็นที่ชื่นชอบเช่นกัน ซาลาเปาไส้หมูสับมีวางจำหน่ายที่ร้านสะดวกซื้อ
และซุปเปอร์มาเก็ต ผู้คนส่วนมากมักจะซื้อทานกันในช่วงฤดูหนาว อาหารจีนรสเผ็ดอย่างมาโบโดฟุ
ที่นำเต้าหู้กับเนื้อบดมาผัดและปรุงด้วยรสเผ็ดกับความข้น (รูปภาพ)
และตันตันเมงที่ใส่เส้นในน้ำซุปรสเผ็ดทานนั้น ก็ได้รับความนิยมเช่นกัน
เมื่อเทียบกับประเทศจีนที่เป็นต้นตำรับแล้ว ส่วนมากจะมีการลดความเผ็ดลง

ร้านอาหารจีนมีอยู่เป็นจำนวนมากทั่วประเทศ ส่วนใหญ่จะมีพ่อครัว และพนักงานชาวจีนทำงานอยู่
ที่โยโกฮาม่าในจังหวัดคานากาว่านั้น มี "ไชน่าทาวน์" ที่อัดแน่นไปด้วยร้านอาหารจีน
มีทั้งร้านที่สามารถจะเพลิดเพลินกับรสชาติของติ่มซำอย่างละนิดอย่างละหน่อย
จากเมนูที่มีหลากหลายอย่างได้ และร้านแบบบุฟเฟ่ต์ที่มีเมนูหลายสิบอย่างให้ทานภายในเวลาที่กำหนด
ร้านอาหารจีนมีหลากหลายประเภท ตั้งแต่ร้านอาหารสุดหรูสำหรับช่วงอาหารเย็น
ไปจนถึงร้านแบบชาวบ้านที่พนักงานบริษัทสามารถแวะมาทานอาหารกลางวันกันได้