มีบันทึกหลงเหลือไว้ว่าตั้งแต่ศตวรรษที่ 7 เป็นต้นมา ในประเทศญี่ปุ่นได้มีการทำอาหารที่ใช้เครื่องในเป็นส่วนประกอบ มีทฤษฎีที่น่าเชื่อถือว่าที่มาของคำศัพท์มาจากคำว่า "Hormon” ในภาษาเยอรมัน และ "Hormone” ในภาษาอังกฤษ ช่วงปี 1920 ได้ถูกเรียกว่าเป็น "อาหารเครื่องใน" ซึ่งอุดมไปด้วยคุณค่าทางอาหารและช่วยเพิ่มความกระปรี้กระเปร่าให้แก่ร่างกาย

สำหรับเครื่องในนั้น เพียงแค่ย่างธรรดาก็มีรสชาติอร่อย หรือเครื่องในที่หมักไว้ในซอสของร้าน นำมาย่างให้สุกแล้วจึงรับประทาน ถ้าหากรู้สึกว่าไม่มีรสชาติ หลังจากย่างแล้วจะโรยด้วยเกลือพริกไทยกับมะนาวหรือจิ้มซอสก่อนรับประทาน นอกจากนี้ที่หม้อที่มีชื่อเสียงของจ.ฟุกุโอะกะ ซึ่งนำเอาใบกุยช่าย เต้าหู้มาต้มกับเครื่องในซึ่งเรียกว่า “Motsu Nabe” ซึ่งได้เพลิดเพลินกับรสสัมผัสชุ่มฉ่ำ ไม่ว่าจะปรุงอาหารชนิดใด กระบวนการปรุง ความสดใหม่ของวัตถุดิบก็มีผลต่อรสชาติ

คุณสามารถเพลิดเพลินกับรสชาติและเนื้อสัมผัสที่แตกต่างกันของเครื่องในแต่ละส่วนได้ ส่วนกระเพาะอาหารที่มีความยืดหยุ่นและกรุบกรอบ ลำไส้ใหญ่อันอ่อนนุ่มและชุ่มลิ้น รวมถึงตับที่รสชาติเข้มข้นและให้สัมผัสที่นุ่มนวล

เครื่องในสัตว์สามารถหาทานได้ที่ร้านเนื้อย่าง หรือร้านที่ขายเครื่องในสัตว์โดยเฉพาะ มีราคาถูกเมื่อเปรียบเทียบกับราคาเนื้อสัตว์ทั่วไป การทานและดื่มที่ร้าน สำหรับหนึ่งคนค่าใช้จ่ายอยู่ประมาณ 2,000-3,000 เยน
โดยมีเรื่องเล่าหลงเหลืออยู่ว่า ในช่วงที่เนื้อสัตว์มีราคาแพง ผู้คนได้หันมารับประทานเครื่องในเพื่อไม่ให้ร่างกายขาดแคลนสารอาหาร อีกทั้งยังเป็นอาหารกัลแกล้มยอดนิยมในร้านเหล้า เช่น เครื่องในย่าง ตับผัดกุยช่าย ลำไส้ตุ๋น เป็นต้น