เพดานยกสูงทรงแปดเหลี่ยมที่มีงานแกะสลักรูปเหยี่ยวประดับอยู่ ได้ถูกเผา
ทำลายลงด้วยผลจากหายนะทางสงคราม แต่เนื่องจากได้มีการบูรณะ
ฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ โดยสร้างเพดานขึ้นใหม่ให้เหมือนกับรูปแบบเดิม ซึ่งมี
การประดับตกแต่งด้วยงานแกะสลักนูนสูงรูปเหยี่ยวอันทรงพลังไว้ที่มุม
ทั้งแปด และมีการจัดวางงานแกะสลักนูนสูงรูปสัตว์ 8 ตัวที่ใช้บอกทางไว้
ในแต่ละทิศทางด้วย นอกจากนี้ ยังมีการสร้างสถาปัตยกรรมอันสวยงามที่
ชวนให้หลงใหล เช่น หินหลักของซุ้มประตูที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก
หมวกของโชกุนในศตวรรษที่ 15 และงานแกะสลักนูนสูงรูปดาบ เป็นต้น

ถ้ามองอิฐตกแต่งของกำแพงด้านนอกของอาคารสถานีให้ดีแล้ว จะพบว่า
ชั้น 2 กับชั้น 3 มีสีที่ต่างกัน ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่า ในช่วงทำการ
บูรณะได้มีการบำรุงรักษากำแพงอิฐเดิมของส่วนชั้น 1 และชั้น 2 ไว้
และเพิ่มส่วนของชั้น 3 โดยใช้อิฐตกแต่งอันใหม่ที่สร้างขึ้นมาโดยใช้
วิธีการ 3 แบบ

โครงของส่วนชั้น 3 ที่ฟื้นฟูขึ้นมาใหม่ ใช้คอนกรีตเสริมเหล็กในการ
สร้าง และติดอิฐตกแต่งไว้ที่ผนังด้านนอก มีการเก็บรักษาวัสดุเดิมที่ใช้ใน
การก่อสร้างอย่างเช่นอิฐตกแต่งไว้อย่างดี ในขณะเดียวกันก็ฟื้นฟูผนังด้าน
นอกของชั้น 3 ได้ทำให้เสากลับไปมีรูปร่างแบบเดิมตามที่เคยถูกสร้างไว้
นอกจากนี้ มีการสร้างเสาในส่วนชั้น 3 ขึ้นมาใหม่ แล้วย้ายงานแกะสลักที่
เคยอยู่ส่วนชั้น 2 ไปไว้ที่ชั้น 3 และเก็บรักษาเสาของส่วนชั้น 2 ไว้

นี่คือ "กระดิ่งสีเงิน" ที่สร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1968
ในตอนนั้น ผู้โดยสารรถไฟชินคันเซ็นมีจำนวนมากขึ้น ภายในสถานี
เต็มไปด้วยผู้คนที่มารับและมาส่งผู้โดยสาร ทำให้มีคนพลัดหลงกันเ
ป็นจำนวนมาก เพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว จึงมีการกำหนดจุดนัดพบที่มี
จุดสังเกตชัดเจนขึ้น โดยมีการสร้างกระดิ่งขนาดใหญ่ของศาลเจ้าเป็น
ต้นแบบ เพียงไม่นาน ก็กลายเป็นจุดนัดพบอันดับหนึ่งของสถานีโตเกียว
กระดิ่งสีเงินในปัจจุบันนี้เป็นกระดิ่งรุ่นที่ 4 แล้ว

สัญลักษณ์ที่แสดงถึงจุดเริ่มต้นของเส้นทางรถไฟ (ป้าย 0 กิโลเมตร)
ภายในสถานีรถไฟโตเกียวมีการวางป้าย 0 กิโลเมตร ไว้ในแต่ละเส้นรถไฟ
ได้แก่ สายชูโอ, สายหลักโทโฮคุ, สายหลักโทไคโด, สายชิงกันเซ็งโทไคโด,
สายชิงกันเซ็งโทโฮคุ, และสายหลักโซบุ
เนื่องจากป้าย 0 กิโลเมตรของแต่ละสายมีรูปร่างที่ไม่เหมือนกัน
การลองค้นหาป้ายสัญลักษณ์นี้และลองเปรียบเทียบดูก็อาจเป็น
เรื่องน่าสนุกอย่างหนึ่งก็ได้
ป้าย 0 กิโลเมตรที่อยู่ในภาพ เป็นป้ายที่อยู่ระหว่างทางรถไฟหมายเลข 4
และ 5 ที่ตั้งไว้เพื่อเป็นที่ระลึกของการเปิดกิจการครบรอบ 55 ปี ของสถานี
โตเกียวในปี ค.ศ. 1969

ณ บริเวณ "โดรินโนะฮิโระบะ (ลานกว้างล้อรถไฟ)" ของทางเข้าชั้นใต้ดิน
ทิศเหนือของมารุโนะอุจิ มีอนุสาวรีย์ที่ทำจากล้อรถไฟของจริงแสดงอยู่
ล้อที่ถูกจัดแสดงอยู่นี้ เป็นล้อของรถจักรไอน้ำรุ่น C62-15 ที่ได้วิ่งมา
เป็นระยะทาง 2,630,000 กิโลเมตร ก่อนที่จะถูกแยกชิ้นส่วนลงใน
ปี ค.ศ. 1971 ล้อรถไฟนี้ มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 1 เมตร 75 เซนติเมตร
จำนวน 3 ล้อ วางเรียงกันอยู่

"Tokyo Station Hotel" คือโรงแรมที่เชื่อมต่อกับสถานีรถไฟโดยตรง
เปิดทำการในปี ค.ศ. 1915 มีการปรับปรุงใหม่พร้อม ๆ กับตอนที่ทำการบูรณะ
ฟื้นฟูอาคารสถานีรถไฟ เมื่อย่างเท้าเข้าสู่ทางเข้าเพียงหนึ่งก้าว ก็จะเผย
ให้เห็นบรรยากาศที่ถูกตกแต่งในสไตล์ยุโรปคลาสสิกอันสง่างาม
ผสมกลมกลืนไปกับรูปลักษณ์ภายนอกอันยิ่งใหญ่ของอาคารสถานีรถไฟนี้
ภายในโรงแรม มีการจัดแสดงส่วนหนึ่งของอิฐสีแดงที่ใช้ในตอนเริ่มการ
ก่อสร้าง และสามารถชมความงามของสถาปัตยกรรมบนเพดานได้จาก
ห้องเล็กที่ใช้ดูงานแกะสลักบริเวณโดมของปีกอาคารทั้งสอง

"Tokyo Station Gallery" ตั้งอยู่หน้าช่องตรวจตั๋วทางทิศเหนือของ
มารุโนะอุจิ มีการจัดแสดงนิทรรศการศิลปะหลากหลายแขนง ในบรรยากาศ
แสนสงบของอาคารสถานีรถไฟมารุโนะอุจิที่ถูกยกให้เป็นทรัพย์สิน
ทางวัฒนธรรมที่สำคัญ ณ ห้องจัดแสดงชั้น 2 สามารถชมอิฐที่รองรับตัว
อาคารในตอนเริ่มก่อสร้างได้ในระยะใกล้ จากสภาพอิฐแดงที่ไหม้เกรียม
ที่ยังคงหลงเหลืออยู่บนกำแพงอิฐ ทำให้รู้สึกได้ถึงความหนักหน่วงของ
ประวัติศาสตร์ที่ผ่านยุคแห่งสงครามและความรุนแรงมาได้