แสงสว่างอันอบอุ่นภายในร้าน ส่องสว่างออกมาจากประตูทางเข้าที่ตกแต่งด้วยกระจก ทันทีที่เห็นการตกแต่งอันสวยงามนั้น ฉันก็แน่ใจเลยว่าจะต้องได้รับประสบการณ์อันล้ำค่าจากที่นี่แน่นอน ที่นั่น มีชายร่างสูง สวมชุดอันภูมิฐานเปิดประตูต้อนรับฉันด้วยรอยยิ้ม

คุณพ่อบ้านกล่าวต้อนรับฉันด้วยประโยคที่ใครๆก็รู้จักว่า “ขอต้อนรับกลับบ้านครับ คุณหนู” ทันใดนั้นฉันก็เหมือนตกอยู่ในภวังค์ เหมือนกับได้กลายเป็นผู้ดียังไงยังงั้น! แถมยังตกตะลึงกับห้องอันกว้างขวาง ตกแต่งอย่างหรูหรา ยังตะลึงไม่หาย คุณพ่อบ้านหนุ่มก็เข้ามาบริการฉันแล้ว

ก่อนอื่นก็แนะนำตัวกันก่อน พ่อบ้านที่เปิดประตูออกมาต้อนรับฉันชื่อว่า คุณชีนะ ส่วนพ่อบ้านหนุ่มอีกคนชื่อ คุณอิโอริ คุณอิโอรินั้นทำหน้าที่เป็น footman พ่อบ้านที่คอยดูแลความเรียบร้อยในบ้าน ซึ่งทั้งสองคนนี้จะสวมชุดไม่เหมือนกัน แตกต่างกันตามบทบาท คุณพ่อบ้านชีนะสวมชุด Morning Dress ชุดทางการที่มักสวมในพิธีกลางวัน ส่วนคุณอิโอรินั้นสวมชุด trailcode ชุดทางการที่สวมในเวลากลางคืน

ฉันไม่เคยไปคาเฟ่พ่อบ้านมาก่อนเลย ก่อนมาจึงรู้สึกตื่นเต้นมาก ฉันเคยไปแต่เมดคาเฟ่ แต่ด้วยความที่ทั้งสองดูมั่นใจ ทำให้ฉันสบายใจขึ้นเยอะเลยล่ะ

และแล้วก็มายังที่นั่ง สิ่งหนึ่งที่ดึงดูดสายตาของฉัน คือ แชนเดอเลียที่ประดับตกแต่งด้วยคริสตัลของ swarovski หลายร้อยชิ้น แถมเฟอร์นิเจอร์ก็เป็นแบบในวังของขุนนางชั้นสูงในสมัยวิคเตอร์เรีย
ความเงียบแบบคลาสสิค กับการตกแต่งหรูหรา และดอกไม้ คุณหนูที่อยู่ในตัวฉันนั้นออกจะลำบากนิดหน่อย เพราะสาวบ้านๆ ที่อยู่ในตัวฉันนั้นก็รู้สึกพ่ายแพ้ต่อบรรยากาศอันหรูหรากับคุณพ่อบ้านของจริงที่คอยบริการ ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในละครทีวีของอังกฤษเรื่อง Downton Abbey เลย ดีใจมากๆ

คุณอิโอริค่อยๆ อธิบายเมนูให้ฉันฟัง ฉันสั่งชา “Diana Rose” เป็นรายการแรก คุณอิโอรินั้นมีหน้าที่ดูแลและควบคุมคุณภาพของชา เขาจะชงชาด้วยตนเอง และบอกเล่าวัตถุดิบของใบชา และกลิ่นหอมของชาให้ฟัง ถ้วยชานั้นมีจุดเด่นอยู่ตรงลายผีเสื้อตัวน้อยสีน้ำเงินกับที่จับสีทอง ผีเสื้อตัวนั้นในภาษาญี่ปุ่นเรียวก่า “swallowtail” ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับคาเฟ่นั่นเอง

สาวบ้านๆ ในตัวฉัน ใช้ถ้วยชาใบน้อยนั้นไม่เป็น ทำให้ฉันรู้สึกลำบากใจอยู่นิดหน่อย จากนั้นคุณอิโอริก็ได้แนะนำรายการอาหารให้ มีอาฟเตอร์นูนทีเซตชื่อว่า “อันนามาเรีย” ในราคา 3,300 เยน เป็นเซตที่เสิร์ฟมาในจานซ้อนกัน 3 ชั้น ด้านบนสุดเป็นของหวาน ตรงกลางเป็นสโคน และชั้นล่างสุดเป็นแซนวิชขนาดพอดีคำ เป็นอาหารจานอร่อยที่ไม่อยากกินให้หมดในคราวเดียวเลยจริงๆ และรายการอาหารนั้นเปลี่ยนไปตามแต่ละเดือน จึงมีคนมาอยู่เรื่อยๆ

อาฟเตอร์นูนทีนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่อาหารตาเท่านั้น ยังอร่อยอย่างที่คิดไว้อีกด้วย คุณอิโอริวางกระดิ่งอันเล็กไว้ที่โต๊ะ หากต้องการหรืออยากได้อะไร ก็สั่นกระดิ่งเรียกได้เลย แล้วพ่อบ้านจะมาหาที่โต๊ะ

คุณชีนะบอกว่าเขาทำงานเป็นพ่อบ้านที่นี่มา 10 ปีแล้ว เขาบอกเล่าด้วยกริยามารยาทอันงดงาม ส่วนคุณอิโอริทำมาได้ 7 ปี พอได้ยินอย่างนั้นตกใจเกือบจะตกเก้าอี้ เพราะว่าถึงจะโปรเหมือนกันแต่คุณอิโอริยังดูหนุ่มอยู่เลย ! ก็เลยลองถามอายุไปตามระเบียบ แต่คุณอิโอริยิ้มตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอันอบอุ่นบอกว่า “เป็นเรื่องที่คุณหนูไม่น่าจะต้องใส่ใจนะครับ” อืม.. กะแล้วเชียว

ภายในคาเฟ่แห่งนี้มีพ่อบ้านอยู่ราวๆ 50 คน ซึ่งอายุก็ตั้งแต่ 20 ถึง 80 ปี พวกเขาจะต้องใช้เวลาฝึกถึง 2 เดือน จากนั้นมีบางท่านที่สอบได้วุฒิการบริการในร้านอาหารและโรงแรมของญี่ปุ่นอีกด้วย ได้ยินดังนั้นฉันจึงรู้สึกยอมรับเลยว่าการบริการของ Swallowtail นั้นสุดยอดจริงๆ

ประสบการณ์ในบรรยากาศอันหรูหรานั้น ทำให้คนจำนวนมากมีความสุขได้ จริงๆ แล้วก็มีแขกผู้ชายที่มาแล้วมาอีกด้วยนะ โดยพ่อบ้านจะเรียกแขกผู้ชายว่า “คุณชาย (บ๊ดจัง)” หรือ “คุณท่าน (ดันนะซามะ)” เหล่าพ่อบ้านมือโปรจะคอยต้อนรับแขกทุกคนโดยไม่แบ่งเพศของแขกที่มา

ร้านแห่งนี้จะเต็มแทบทุกวัน เพราะฉะนั้นแนะนำให้โทรมาจองล่วงหน้าเสียก่อน ที่นี่มีบริการเป็นภาษาอังกฤษ มีพ่อบ้านหลายคนที่ให้บริการเหล่าคุณหนูเป็นภาษาอังกฤษได้เหมือนคุณอิโอริ
หากต้องการประสบการณ์ไม่รู้ลืมแล้วล่ะก็ ไม่ว่าคุณจะเป็นใครฉันอยากจะแนะนำให้มาที่ Swallowtail จริงๆ ไม่ว่าคุณอยากจะลองเป็นคุณหนูดู อยากจะเป็นพระราชา หรือผู้พิชิตศัตรู หรืออยากจะเพียงแค่พักผ่อน ไม่ว่าจะแบบไหน พ่อบ้านเหล่านี้จะออกมาต้อนรับคุณด้วยคำพูดแสนอบอุ่นว่า “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับ”