คะบุกิถึงแนวทาง “ออกจากทางสามัญ” จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เป็นตัวแทนของประเพณีของญี่ปุ่น มีผลกระทบที่ใหญ่เมื่อครั้งที่นำคะบุกิไปแสดงในต่างประเทศเป็นครั้งแรก ละครคะบุกิเป็นที่ทราบกันว่าจะใช้นักแสดงชายทั้งหมด แต่สมัยก่อน นักแสดงจะเป็นผู้หญิง ชื่อของเธอคือ “ Izumo no Okuni” ซึ่งเป็นผู้ดูแลศาลเจ้าอิซุโมะ ซึ่งเป็นหนึ่งในงานของผู้ดูแลวัด การเต้นรำเพื่อสรรเสริญแก่พระเจ้า ซึ่งเป็นการเต้นรำที่ไม่ซ้ำกันจนกลายเป็นต้นแบบของคะบุกิ การที่ Izumo no Okuniไปเต้นรำแบบนี้จึงถือว่าเป็นการทำลายประเพณีพิธีกรรม โดยในเนื้อร้องนั้นจะกล่าวถึงเรื่องรักใคร่ ความขัดแย้ง การเต้นของเธฮจึงกลายเป็นที่สนใจอย่างรวดเร็ว นอกจากการสอนเต้นรำให้กับหญิงผู้อื่นแล้ว ยังมีผู้ลอกเลียนแบบการเต้นรำของเธอ จึงได้เปิดเป็นคณะละครคะบุกิ ซึ่งได้เผยแพร่ไปทั่วญี่ปุ่น

Izumo no Okuni เป็นผู้ริเริ่มการแสดงคะบุกิคนแรกในปี ค.ศ.1603 หลังจากนั้น30ปีต่อมาแต่เนื่องจากคะบุกิ ซึ่งมีเนื้อหาที่ผิดศีลธรรมและลามกอนาจาร จึงทำให้เป็นหัวข้อโต้แย้งและผลออกมาว่า ละครคะบุกิห้ามใช้นักแสดงหญิงอีกต่อไป หลังจากนั้นจึงใช้นักแสดงชายที่อายุน้อยการแสดงในบทหญิงสาว หลังจากนั้นจึงเปลี่ยนมาใช้ผู้สูงอายุแทน ในสมัยเอโดะ การแสดงคะบุกิได้พัฒนาอย่างที่สุด ถ้าพูดถึงนักแสดงคะบุกิก็จะคล้ายนักแสดงในสมัยนี้ นอกจากนี้ยังมีรูปแบบและบทภาพยนตร์ของคาบูกิ

การแต่งหน้าของนักแสดงอันเป็นเอกลักษณ์นี้ เรียกว่า "คุมะโดะริ" ใช้สีขาว แดง น้ำเงิน และน้ำตาล สื่อแทนเส้นเลือดและกล้ามเนื้อ ซึ่งจะแบ่งสีไปตามบทบาทของตัวละครนั้น ๆ เช่นพระเอกจะสีแดงดูกระปรี้กระเปร่า ตัวร้ายจะสีน้ำเงินดูเข้มขรึม ชุดแสดงคะบุกิจะฉูดฉาดกว่าชุดปกติ เพื่อให้สะดุดตาเวลาอยู่บนเวที และยังมีการแบ่งสีเพื่อแยกแยะบทบาทของตัวละครที่เป็นผู้หญิงคนสวมกิโมโนสีแดงแสดงว่าเล่นเป็นองค์หญิง ขณะที่กิโมโนที่ปักลายหรูหราแพรวพราวเป็นของโสเภณี

เวทีของละครคะบุกิต่างจากของละครอื่น ๆ มาก ที่เป็นเอกลักษณ์ที่สุดก็คือ ฮะนะมิชิ ซึ่งทอดจากเวทีไปถึงประตูหลัง เป็นทางที่นักแสดง จะวิ่งเข้าฉาก หรือทำ "มิเอะ" ให้ดู ทำให้การแสดงมีพลังชวนให้ตื่นเต้น ใต้เวทีและฮะนะมิจิยังมีส่วนใต้ดินเรียกว่า "นะระคุ" ที่ใช้เป็นทางเข้าฉากได้เช่นกัน นอกจากนี้ นะระคุ ซึ่งเป็นมีความหมายว่า นรก เป็นคำที่ใช้ในพระพุทธศาสนา ทันใดนั้นนักแสดงจาก นะระคุ จะวิ่งออกมาไปทาง อะนะมะชิ ซึ่งถือว่าเป็นการแสดงที่เป็นเอกลักษณ์

โดยทั่วไปนักแสดงคะบุกิ จะมาจากโรงเรียนที่สอนคะบุกิโดยเฉพาะ หรือโรงละครที่สอน โดยส่วนใหญ่จะมาจากตระกูลที่สืบทอดต่อๆกันมา แม้มีแรงบันดาลใจอยากจะเป็นนักแสดงคะบุกิก็ใช่ว่าจะเป็นได้ นักแสดงที่มีชื่อที่โด่งดัง เช่น "อิชิกะวะ ดันจูโร" "โอะโนะเอะ คิกุโงะโร" และ "บันโด ฮิโกะสะบุโร" เป็นต้น
ผู้เป็นลูกต้องสั่งสมทักษะความสามารถบนเวทีจนได้รับการยอมรับจากผู้เป็นพ่อ และรับสืบทอดชื่อในที่สุด
นอกจากนี้ยังมีเวทีพิเศษเฉพาะของตระกูลตระกูลหนึ่ง เรียกว่า "อิเอะโนะเงะอิ" อีกด้วย

ภาพลักษณ์ของละครคะบุกิในสมัยก่อน อาจจะดูเหมือนเป็นทางการ แต่จริงๆแล้วเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของละครคะบุกิที่ผู้ชมสามารถส่งเสียงให้ความรู้สึกร่วมในการแสดงขณะนั้น เพื่อให้บรรยากาศครื้นเครงสนุกสนาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงที่น่าตื่นเต้น โดยการเรียกชื่อของนักแสดง ถึงแม้จะไม่เรียกชื่อ ก็อาจจะเป็นการส่งเสียง"มัตเตะมะชิตะ!" (ตั้งตารอดูอยู่เลย!) เช่นกัน ส่วนมากแล้วจะมีกลุ่มเฉพาะที่คอยส่งเสีย หรืออาจจะเป็น หนุ่มๆขาวญี่ปุ่น หรือเป็นผู้หญิงชาวต่างชาติก็ได้

ในญี่ปุ่นมีโรงละครคะบุกิอยู่หลายต่อหลายแห่งแต่ "คะบุกิซะ" ที่อยู่แถว กินซ่า ในโตเกียวนั้นโด่งดังที่สุด
ที่นี่เปิดมานานกว่า 100 ปี มีการบูรณะเมื่อปี 2013 รวมถึงสร้าง "หอคอยคะบุกิซะ" ขึ้นไว้ด้านหลัง
ด้านหน้าถูกสร้างเป็นคะบุกิซะและข้างหลังจะเป็นหอคอย เป็นการผสานวัฒนธรรมดั้งเดิมของญี่ปุ่น กับเทคโนโลยีสมัยใหม่ได้อย่างลงตัว คะบุกิซะที่บูรณะใหม่นี้ยังมีที่ขายของที่ระลึกเกี่ยวกับคะบุกิ รวมถึงตู้ขายตั๋วอัตโนมัติ นอกจากนี้ยังมีจอแสดงเนื้อเพลงที่ใช้แสดงในละคร เนื้อเรื่องย่อ นักแสดง และตัวแทนจากโรงละคร แสดงไว้ อีกทั้งยังสามารถซื้อตั๋วชมละครคะบุกิผ่านทางอินเตอร์เนตได้ด้วย

ละครคะบุกิ ไม่ได้จำกัดแค่เฉพาะคนญีปุ่นเท่านั้น ยังมีป้าตวหนังสือภาษาอังกฤษสำหรับชาวต่างชาติ ที่เป็นที่คุ้นเคยกันดี โดยที่แรกการชมคะบุกิที่เป็นที่นิยม ไม่จำกัดเรื่องการแต่งกาย ตั๋วที่เหมาะสม เครื่องแต่งกายที่สดใส อารมณ์ความรู้สึก เนื้อหาเรื่องราวและความมีเสน่ห์ของละครคะบุกิ ถ้าหากได้มาญี่ปุ่น อยากให้ลองเข้ามาชมละครคะบุกิกัน

*Unauthorized reproduction is prohibited.