รปปงงิฮิลส์ สถานที่ซึ่งตกเป็นจุดสนใจของศิลปะที่จัดแสดงในที่สาธารณะหลายต่อหลาย
ชิ้นในพื้นที่นับตั้งแต่เริ่มเปิดทำการเมื่อ ค.ศ. 2003 ที่ตั้งอยู่ ณ ทางเข้าหลักคือ
ประติมากรรมสัมฤทธิ์รูปแมงมุมยักษ์ขนาดสูงกว่า 10 เมตร ชื่อว่า "มาม็อง" อันเป็นผลงาน
ของหลุยส์ บูร์ฌัวส์

ส่วนทางด้านนี้ก็คือ "เคาน์เตอร์ วอยด์" ผลงานของมิยาจิมะ ทัทสึโอะ (ค.ศ. 2003) เมื่อ
นับรวมม้านั่งที่ออกแบบโดยดีไซเนอร์ทั้งในและนอกญี่ปุ่น ก็มีผลงานศิลปะเกือบ 20 ชิ้น
อันที่จริงแล้วเพียงแค่ผลงานที่อยู่ด้านนอกก็คุ้มที่จะมาเที่ยวชมศิลปะและการออกแบบให้
เพลิดเพลิน

ผลงานที่ระลึกครบรอบ 10 ปี รปปงงิฮิลส์และพิพิธภัณฑ์ศิลปะโมริชิ้นนี้คือ
"คิน โนะ โคโคโระ" ผลงานของฌอง-มิเชล โอโตนีล (ค.ศ. 2013)
ถ้าจัดแข่งขันถ่ายรูปเซลฟี่โดยให้ใช้ผลงานศิลปะสาธารณะเป็นฉากหลังก็คงสนุกน่าดู! ท่านสามารถดาวน์โหลด "แผนที่นำชมผลงานศิลปะสาธารณะ" จากเว็บไซต์หลักของ
รปปงงิฮิลส์ ฉะนั้นขอเชิญใช้อ้างอิงได้ตามอัธยาศัย

"เมงุโระเท็นคูเทเอ็น" (สวนลอยฟ้าเมงุโระ) เส้นทางเดินวงเวียนอันเป็นเนินเล็กน้อย
ประดับไปด้วยพืชประจำแต่ละฤดูกาลชวนเพลิดเพลิน คือสวนบนดาดฟ้าที่สร้างอยู่เหนือ
ชุมทางของทางพิเศษเมืองหลวง ในปี ค.ศ. 2013 ที่เปิดสวน ที่นี่ก็ได้รับรางวัลเช่นรางวัลการ
ออกแบบดีเด่นและรางวัลประกวดสวนสาธารณะในโตเกียวมอบโดยรัฐในตรีว่าการ
กระทรวงที่ดิน ระบบสาธารณูปโภค คมนาคมและการท่องเที่ยว อีกทั้งยังคงเป็นจุดสนใจ
ในฐานะของวิธีการใหม่สำหรับการเพิ่มพื้นที่สีเขียวบนดาดฟ้าเป็นวงกว้าง

แต่ละเขตภายในสวนที่กว้างประมาณ 7,000 ตารางเมตร ต่างก็มีแก่นเรื่อง ทำให้เดินไป
ชมสีเขียวขจีไปได้ไม่มีเบื่อ ดาดฟ้าชมวิวที่อยู่ทางลานกว้างฝั่งประตูทิศตะวันตกก็มอง
เห็นภูเขาไฟฟูจิ เป็นจุดชมใบไม้เปลี่ยนสีนับจากเดือนพฤศจิกายน

"ประสบการณ์บำเพ็ญสมาธิ" ที่อยากแนะนำให้ท่านที่ต้องการสลัดอารมณ์ขุ่นมัวให้หาย
เป็นปลิดทิ้ง วัดเอ็นยูจิที่อยู่ ณ ฮิมงยะในเมงุโระเปิดให้สัมผัสการบำเพ็ญสมาธิทุกวัน
ธรรมดาตั้งแต่เวลา 19.00 นาฬิกา หากเป็นมือใหม่ด้านบำเพ็ญสมาธิก่อนอื่นก็ลองนั่ง
สมาธิใน "งานชมนุมบำเพ็ญสักหน่อย" ที่จัดทุกวันพุธสุดท้ายของเดือน (ต้องลงสมัคร)
ในส่วนของผู้ที่อยากให้เวลากับกิจกรรมมากกว่านั้นอีกนิด ก็ลองใช้เวลาค่อยๆ หันหน้า
เข้าหาตนเองใน "สมาธิคืนวันศุกร์" ที่เปิดให้เข้าร่วมอย่างอิสระ

ผู้ที่เข้าร่วมนั้นมีตั้งแต่ 20 ปี จนถึง 80 ปี ชายหญิงเป็นสัดส่วนประมาณครึ่ง ๆ หลังช่วง
บำเพ็ญสมาธิก็มีวงน้ำชาให้เข้าร่วมได้ตามสมัครใจ สำหรับท่านที่ต้องการจะลอง
เพลิดเพลินไปกับ "ช่วงเวลาที่ไม่ทำอะไร" ท่ามกลางบรรยากาศเงียบขรึมภายใน
เรือนชากะโดที่จัดเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมชิ้นสำคัญ

ใต้สะพานสายรุ้งมี "ทางเดินสายรุ้ง" เป็นทางสำหรับเดินทอดน่องจนพ้นสะพานความยาว
1.7 กิโลเมตร ค่อย ๆ เดินก็ใช้เวลาประมาณ 30 นาที ซึ่งเหมาะสำหรับการออกกำลังกาย
มีทางสายใต้ที่มองเห็นเขตศูนย์กลางย่อยริมน้ำและทางสายเหนือที่มองเห็นท่าเรือฮารุมิ
และหมู่ตึกของศูนย์กลางเมือง เดินไปกลับแล้วเปรียบเทียบว่าชอบทิวทัศน์ยามราตรีของ
ฝั่งไหนมากกว่ากันก็เป็นความสนุกอีกอย่างหนึ่ง ความสูงจากผืนทะเลถึงสะพานนั้น
มากกว่า 50 เมตร ซึ่งอาจทำให้ผู้ที่เป็นกลัวความสูงลำบากอยู่บ้าง แต่ทิวทัศน์นี้วิเศษ
จริง ๆ เพียงลองค่อย ๆ ก้าวเดินพลางทอดสายตามองยามราตรีมาเยือน นับตั้งแต่เดือน
พฤศจิกายนทางจะเปิดจนถึง 18.00 นาฬิกาเท่านั้น ฉะนั้นหากต้องการเดินทอดน่องยาม
ค่ำคืนอย่างเพลิดเพลินก็ต้องมาเยือนภายในเดือนตุลาคม "การเที่ยวเล่น" ที่ทำให้รู้สึกอิ่ม
เอมใจได้โดยไม่ต้องเสียสตางค์นั้นมีมากกว่าที่คาดคิด!