ย่านโอไดบะเป็นย่านที่เกิดขึ้นมาจากการถมที่ ซึ่งในสมัยเมื่อหลายร้อยปีก่อนนั้นได้เป็นทะเลที่มีชื่อว่าชินากาว่าโอคิ
ในประเทศญี่ปุ่นเคยมีการใช้เรือเป็นหนทางในการขนส่งสิ่งของสำหรับการดำรงชีพ
ที่ชินากาว่าโอคินั้นจะมีเรือสินค้าขนาดใหญ่ทอดสมออยู่และมี
การขนสินค้าลงเรือลำเล็กก่อนขนไปยังเมืองเอโดะ
นอกจากนี้ก็ยังเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะเป็นแหล่งผลิตสาหร่ายทะเล
ที่เป็นวัตถุดิบของ "โนริ" ซึ่งเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในซูชิ
ในภาพอุกิโยะเอะชื่อดังนั้นก็ได้มีการวาดภาพการเก็บหอยเอาไว้ด้วย
จึงทำให้ทราบว่าบริเวณแห่งนี้เคยเป็นเมืองท่าที่มีความคึกคักมาก่อน

ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1639 จนถึงปี ค.ศ. 1854 นั้นมีกฎหมายห้ามชาวต่างชาติเข้าประเทศ ยกเว้นบริเวณเกาะเดจิม่าที่เป็นช่องทางการเจรจาติดต่อค้าขาย(ปัจจุบันคือส่วนหนึ่งของจังหวัดนากาซากิ)
ซึ่งในระหว่างนั้นเมื่อปี ค.ศ. 1853 ก็ได้มีเรือรบสี่ลำมาร้องขอให้เปิดประเทศที่อุรากะโอคิในจังหวัดคานากาว่า โดยมีการนำสาร
จากประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกามาด้วย แต่ประเทศญี่ปุ่นก็ได้ทำการขับไล่คณะผู้แทนเพื่อสันถวไมตรีที่มาเทียบท่าที่อุรากะโอคิ
ในจังหวัดคานากาว่าที่ได้เข้ามาบีบบังคับเมืองเอโดะ โดยการขอเลื่อนออกไปอีกหนึ่งปี ซึ่งในระหว่างช่วงระยะหนึ่งปีนั้นก็ได้มีการสร้างป้อมปืนใหญ่เพื่อป้องกันการรุกรานของพวกเขาเหล่านั้นอีกด้วย

รัฐบาลในสมัยนั้นได้ตัดสินใจที่จะสร้างป้อมปืนใหญ่ขึ้นมา เพื่อป้องกันปราสาทเอโดะที่ถูกยิงขีปนาวุธจากเรือรบของต่างชาติ
ส่วนพื้นที่ที่นำมาสร้างก็คือชินากาว่าโอคิซึ่งเป็นบริเวณที่มีการทับถมกันของดินทรายจำนวนมาก จนทำให้เรือแล่นผ่านได้ยากลำบาก
ที่แห่งนี้ได้ใช้คนจำนวนถึง5,000 คนในการสร้างเกาะขึ้นมาด้วยฝีมือของมนุษย์ และได้ทำการติดตั้งป้อมปืนใหญ่ถึง 11 แห่งด้วยกัน
ซึ่งย่านที่เรียกกันว่า "โอไดบะ" แห่งนี้นั้นก็มีประวัติเบื้องหลังความเป็นมาเช่นนี้เอง

ถึงแม้จะเป็นป้อมปืนใหญ่ที่ใช้ระยะเวลาในการสร้างที่ยาวนานก็ตาม แต่เนื่องจากนโยบายของรัฐบาลได้มีการเปลี่ยนแปลง
และมีการทำสนธิสัญญาสันติภาพสัมพันธไมตรีระหว่างญี่ปุ่น-สหรัฐขึ้นมา
จึงทำให้ไม่เคยมีการใช้งานเลยแม้แต่เพียงครั้งเดียว
จากนั้นอีกไม่นานก็ได้มีการใช้พื้นที่ตั้งป้อมนั้นเป็นอู่ต่อเรือ และมีการสร้างประภาคารขึ้นด้วย
ซึ่งมีการใช้งานในเป้าหมายที่แตกต่างไปจากในตอนแรกที่สร้างขึ้น
หลังจากสงครามโลกครั้งที่สองก็ได้มีการสร้างเป็นบ้านสำหรับเด็กกำพร้าจากสงครามขึ้นด้วย

ในสมัยที่สร้างนั้นป้อมปืนใหญ่ที่เคยมีอยู่ทั้งหมด 11 แห่งส่วนใหญ่แล้วจะถูกถมพื้นที่จนเกือบหมดจึงทำให้เกิดการสูญหาย
แต่ในปัจจุบันก็ยังคงหลงเหลือป้อมแห่งที่สามกับแห่งที่หกอยู่
"สวนสาธารณะโอไดบะ" เป็นสวนสาธารณะมหานครที่ถูกสร้างขึ้น
บนร่องรอยของป้อมแห่งที่สาม อีกทั้งยังคงหลงเหลือฐานของอาคารที่พักทหารที่ถูกสร้างขึ้นบนกำแพงหินที่มีความสูงประมาณ 5-7 เมตร ถ้าหากอ้างอิงตามเอกสารแล้วที่แห่งนี้เคยมีปืนใหญ่ที่มีน้ำหนัก ถึง 36 ปอนด์ติดตั้งอยู่ด้วย

เนื่องจากต้องการช่วยบรรเทาการเพิ่มขึ้นของจำนวนประชากรในกรุงโตเกียวที่มีความหนาแน่นมากขึ้น
และความคับคั่งของการจราจรในสมัยปี 1990 จึงได้มีการวางแผนที่จะพัฒนาเมืองหลวงย่อยติดทะเลอีกครั้งหนึ่ง
มีการย้ายบริษัทสื่อโทรทัศน์ และมีการสร้างสถานที่ให้ความบันเทิงขนาดใหญ่และเรนโบว์ บริดจ์
อีกทั้งยังมีการสร้างห้างสรรพสินค้าขึ้นมาอย่างต่อเนื่องอีกด้วย
ในปี ค.ศ. 1995 ก็ได้มีการเปิดให้บริการรถรางโมโนเรลเส้นทางระหว่างชินบาชิกับอาริอาเคะ
หลังจากนี้ก็ยังมีการวางแผนที่จะเปิดทำการโรงแรมขนาดใหญ่ และอาคารอเนกประสงค์ขนาดใหญ่ขึ้น
เพื่อเตรียมการจัดงานแข่งขันโอลิมปิกที่โตเกียวในปี ค.ศ. 2020 อีกด้วย

"TOKYO PORT MUSEUM" นั้นก็คือพิพิธภัณฑ์ที่แนะนำประวัติของอ่าวโตเกียวและแผนการการพัฒนา
เนื่องจากตั้งอยู่บนตึกระฟ้าที่มีความสูง 20 ชั้น จึงทำให้สามารถชมทัศนียภาพของอ่าวโตเกียว
และเมืองหลวงย่อยติดทะเลได้จากด้านบน นอกเหนือจากเรือบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ขนาดมหึมาบริวเณชายฝั่งแล้ว
ก็ยังสามารถชมทิวทัศน์อันกว้างขวาง 360 องศาของโอไดบะในปัจจุบันได้พร้อมกับ TOKYOSKYTREE(R), ภูเขาฟูจิ และสนามบินฮาเนดะอีกด้วย
ที่แห่งนี้ได้ปิดทำการครั้งหนึ่งในวันที่ 30 เดือนมิถุนายนปี ค.ศ. 2016
ซึ่งมีการปรับปรุงอาคารใหม่และมีกำหนดการที่จะเปิดทำการอีกครั้งในเดือนเมษายนปี ค.ศ. 2017