เสื้อผ้าที่คนญี่ปุ่นสมัยโบราณสวมใส่ จะเป้นตัวแบ่งชนชั้นวรรณะในสังคม ชุดกิโมโนที่ยังเห็นในปัจจุบันนั้นได้รับอิทธิพลมาจากประเทศจีนในสมัยศตวรรษที่8 กิโมโนที่สามารถสวมใส่ได้ด้วยผ้าเพียงชั้รเดียว ไม่ว่าอากาศร้อน หรือหนาว รูปร่างแบบไหน นอกจากนี้ยังสะดวกต่อการพับเก็บ ซึ่งแพร่หลายไปอย่างรวดเร็ว กิโมโนที่มีลวดลายและทอย้อมด้วยสีสดใส จึงเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวาง การจับคู่สีซึ่งได้พัฒนาในช่วงยุคนี้

แต่เดิมกิโมโนที่หรูหราเป็นส่วนหนึ่งของสังคมชั้นสูง สมัยเอโดะตอนต้นเป็นช่วงเวลาการย้ายการปกครองของเหล่าขุนนาง ซามูไร โดยเปลี่ยนแปลงมาสวมใส่กิโมโนมากขึ้น แม้ว่าชุดเต็มของซามุไรจะเป็นชุด3ชิ้น กิโมโน คะมิชิโมะ ฮะกะมะ แต่ว่าความต้องการเสื้อผ้าของเหล่าขุนนางก็ยังเพิ่มขึ้นโดยเห้นว่าจำเป็นต้องแต่กายให้เต็มรูปแบบ อุตสาหกรรมสิ่งทอที่ได้รับประโยชน์และยังมีการพัฒนาการย้อมสี การตัดเย็บ กิโมโนศิลปะชั้นสูงก็สามารถทำได้เช่นกัน

สีดั้งเดิมของญี่ปุ่นมีต้นกำเนิดในสมัย องค์Shōtoku Taishi(ปี574-622) ซึ่งมีการแบ่งสีในตำแหน่งพระมหากษัตริย์ทั้งสิบสองชั้น โดยสถาบันพระมหากษัตริย์และตำแหน่งสิบสองชั้นซึ่งเป็นตัวแทนของสถานะของพระมหากษัตริย์ที่ได้รับการจัดตั้งขึ้น โดยใช้สีย้อมจากธรรมชาติที่ทำจากพืชหลากหลายชนิด เช่น"สีแสด" ที่สกัดจากรากไม้เลื้อยยืนต้นหรือพรรณพืชวงศ์เข็ม (Rubiaceae)
สีม่วง" สกัดจากราก LITHOSPERMUM ERYTHRORHIZON หรือวงศ์หญ้างวงช้าง
"UKON" สกัดจากขมิ้นชัน เป็นต้น นอกจากนั้น ยังมีสีอีกหลากหลายชนิด ซึ่งเพียงแค่สีโทนแดงก็มีมากกว่า 10 ชนิดขึ้นไปทั้งสีดอกซากุระ สีชมพู สีแดงเชอร์รี่ สีดอกอซาเลีย เป็นต้น

ในปัจจุบันแม้ว่าคนจะไม่ค่อยใส่ชุดกิโมโนในชีวิตประจำวันแล้วก็ตาม แต่ก็ยังเห็นคนสวมชุดกิโมโนที่มีสีสันในช่วงเวลาของการเฉลิมฉลองตามเทศกาล กิโมโนมีความหลากหลายในการผลิต สีที่ใช้ ราคาแตกต่างกันไปตั้งแต่ชุดยูกะตะที่ใส่ในฤดูร้อนไปจนถึงชุดกิโมโนซึ่งเป็นมรดกแห่งชาติ อุตสาหกรรมสิ่งทอของญี่ปุ่น ไม่ใช่เพียงชุดกิโมโนเท่านั้น ผ้าญี่ปุ่นที่มีคุณภาพสูง ซึ่งเป้รที่รู้จักของคนทั่วโลก ในบรรดาแหล่งผลิตผ้าที่มีชื่ออย่างเช่น ที่เซนจู ในจังหวัดโอซาก้าและ อิมะบะริในจังหวัดไอจิ เทคโนโลยีและความงามที่ได้รับการสืบทอดผ่านประวัติศาสตร์ เทคโนโลยีใยแก้วของญี่ปุ่นที่เป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่นในโลก